ΑΦΗΣΕ ΛΕΥΤΕΡΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

'Αφησε λεύτερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου, άφησε λεύτερη!
'Αφησε τα δάχτυλά μου να τρέξουν
στους δρόμους του κορμιού σου.
Το πάθος - αίμα, φωτιά, φιλιά -
με ανάβει με τρεμουλιαστές φλόγες.
Αλλά εσύ δεν ξέρεις τι είναι τούτο!

Είναι η καταιγίδα των αισθήσεών μου
που διπλώνει τον ευαίσθητο δρυμό των νεύρων μου.
Είναι η σάρκα που φωνάζει με τις διάπυρες γλώσσες της!
Είναι η πυρκαγιά!
Και συ είσαι εδώ, γυναίκα σαν άθικτο ξύλο
τώρα που η καμμένη μου ζωή πετάει
προς το γεμάτο με άστρα, σαν τη νύχτα, σώμα σου!

'Αφησε λεύτερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου, άφησε λεύτερη!
Δεν είναι έρωτας, είναι επιθυμία που ξεραίνεται και σβήνει,
είναι καταιγισμός από ορμές,
προσέγγιση του απίθανου,
αλλά υπάρχεις εσύ,
υπάρχεις εσύ για να μου δώσεις τα πάντα,
και για να μου δώσεις αυτό που κατέχεις ήρθες στη γη -
όπως εγώ ήρθα για να σε περιέχω
για να σε επιθυμώ,
για να σε δεχτώ!


Πάμπλο Νερούδα

ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

[Σκοτάδι πυκνό. Καθόλου άνεμος. Κανένας ήχος. Σαν
ασφυξία τα πάντα γύρω. Πάνω στην κορυφή του
Καυκάσου ή πολύ μέσα βαθιά σε μια ψυχή· όποια
ψυχή, χθεσινή, σημερινή, αυριανή. Στο βάθος σαλεύει
η ζοφερή μορφή της Μέδουσας. Πιο μπροστά στην
σκηνή —γιατί μπορεί να είναι μια θεατρική παράσταση
ή ένας εφιάλτης όλο αυτό— ο Περσέας, ένας
πάνοπλος νέος, κρυμμένος πίσω από έναν βράχο.
Ακούγεται η Μέδουσα:]


Γιώργος Μπλάνας